Πόλις Αρκάδων, Αρκαδία χώρα, Κοινόν ή Ομοσπονδία Αρκάδων

Η ονομασία σχετίζεται με την Αρκαδία της Πελοποννήσου και οι γενεαλογίες ανέφεραν μια εγκατάσταση Αρκάδων από εκεί στην Κρήτη, κατά τους τελευταίους αιώνες της ύστερης εποχής του χαλκού. Ίσως πρέπει να προστεθούν και οι Αρκάδες στους πέντε λαούς νεαιτήρας της Κρήτης, δίπλα στους Πελασγούς, τους Ετεοκρήτες, τους Κύδωνες, τους Αχαιούς και τους Δωριείς που αναφέρονται στον Όμηρο. 

  Η επικράτεια των αρχαίων Αρκάδων τοποθετείται στις δυτικές παρυφές της οροσειράς της Δίκτης ανατολικά και δυτικά του υψώματος του Προφήτη Ηλία, πλησίον του  οικισμού Αφρατί της επαρχίας Πεδιάδας και της ευρύτερης περιοχής του Ινίου Μονοφατσίου.  Η Αρκαδία χώρα εκτείνεται στις λεκάνες των ποταμών  Μπαρίτη,  Κολοκύθη και του μέσου ρου του Αναποδάρη. Συνορεύει  με τις σημαντικές  αρχαίες επικράτειες του Ρυτίου από νοτιοδυτικά, της Πριανσού και  του επινείου της Ινάτου (Τσούτσουρας) προς νότια, της Βιανναίας χώρας από ανατολικά και της Λυττίας χώρας από βόρεια. Ο πρώτος οικιστικός πυρήνας της αρχαίας πόλης δημιουργήθηκε στο ύψωμα του Προφήτη Ηλία και σε γειτονικά υψώματα από τους Πρωτογεωμετρικούς χρόνους και γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη κατά τον 8ο και τον 7ο αιώνα π.Χ., ως  την κλασική και την ελληνιστική περίοδο. Μετά το 260 π.Χ. υποτάχθηκε στη Γόρτυνα και καταστράφηκε πιθανώς το 221 π.Χ. από τους Κνώσσιους. Κατά την Ρωμαιοκρατία το διοικητικό κέντρο  της πόλης μετατοπίζεται στο Ίνι Μονοφατσίου, του Δήμου Μινώα Πεδιάδος.