Το Καλοκαίρι μάζευαν τα φασόλια, τα έπλεναν, τα σούρωναν και τα άπλωναν πάνω σε καλαμωτές ή ξύλινες τάβλες, καλυμμένες με σεντόνια, μέχρι να αποξηραθούν από τον Ήλιο.  

Άλλοι συνήθιζαν να μπελονιάζουν τα φασόλια, να τα κάνουν καλαϊνες, τις οποίες κρεμούσαν ψηλά για να γίνει η αποξήρανση, η οποία διαρκούσε 8 – 10 ημέρες.

Η μείωση του χρόνου αποξήρανσης με τη χρήση αλατιού τους προσέδωσε την ονομασία.

Οι πιο κατάλληλες ποικιλίες για παστοφάσουλα ήταν τα «ποταμιτάκια», και «της μπαμπακιάς». 

Τα αποθήκευαν σε μικρά υφασμάτινα σακούλια, στα οποία προσέθεταν φασκομηλιά ή άλλα βότανα για να μην πλησιάζουν τα ζωύφια.

Τα μαγείρευαν με διάφορους τρόπους: Γιαχνί, ομελέτα, με μπακαλιάρο ή σύγλινα κ.α.,  αφού πρώτα τα έβαζαν σε νερό για αρκετές ώρες.